Książka ta jest pierwszym z zaplanowanych dwóch tomów studium o nieoficjalnej literaturze rosyjskiej. Nie pojawiło się bowiem dotąd w polskiej literaturze naukowej szerokie, syntetyczne opracowanie tego tematu. Powstawały i powstają nadal bardzo dobre analizy niektórych zagadnień samizdatu – bądź to wybranych utworów i problemów, bądź monografie twórczości pojedynczych pisarzy, lecz oprócz skrótowego przeglądu problemów całej wolnej literatury, dokonanego przez Andrzeja Drawicza w książce Historia literatury rosyjskiej XX wieku, nie ma dotąd monografii poświęconej w całości temu bardzo ważnemu, a coraz mniej docenianemu i zauważanemu zjawisku, czy raczej dużemu, niezmiernie istotnemu fragmentowi historii kultury i literatury rosyjskiej.